“Spreek met Mij”
Waar is Europa? Heeft culturele uitwisseling nog zin?

 

In de loop van de voorbije decennia waar we met kunst bezig waren, probeerden wij een brug te vormen tussen hier en elders. Dat “elders” lag vanaf 1990 voor ons in Oost-Europa, voornamelijk in Tsjechië. Europa ontwikkelde acties voor uitwisseling en communicatie tussen scholen en onderwijsinstellingen. Denken we maar aan de Comenius en Erasmus programma’s. Ook het Sancta Maria Instituut werkte,  in samenwerking met 4 Europese partners, het Comenius Citizen project uit.

 Kennismaken, ons voorstellen, luisteren en kijken naar en met elkaar waren boeiende activiteiten, waarbij kunst fungeerde als katalysator maar waar vooral communicatie belangrijk was..

Nu de grenzen in Europa weer opgebouwd worden, soms letterlijk, denken we terug aan de interessante ontmoetingen die een aanzet waren om te blijven kijken en luisteren naar de “andere” en naar onszelf. En we hopen dat we in elkaars schoenen leren stappen. Ook al gaat deze Europese samenwerking niet meer met zevenmijlslaarzen vooruit. Want wij beslissen welk Europa het wordt

 

“Wie waren wij, wie worden wij?”
Kan het “wij” nog blijven werken in een tijd van afgrenzing en dogma’s?

Het loont zeker de moeite om er aan te werken . In een tijdperk waarin ook de technologie ons uitdaagt om te communiceren is het belangrijk dat we inzetten op een toekomst waar er ruimte is voor veelheid en diversiteit.

Vanaf 2002 werd het Hannah-huis in Herent een steunpunt voor interculturele activiteiten: tentoonstellingen, informatieve bijeenkomsten, concerten en poëziesamenkomsten. En met evenveel plezier en ijver werd er in de beginjaren gekookt en gebakken en werden er bloemen geschikt door mensen uit vier windstreken, de eerste vrouwengroep die vriendschap en samenwerking meebracht.

Omwille van persoonlijke redenen (gezondheid en leeftijd) moesten we verstek geven om verder nog zelf het Hannah-huis te beheren. Maar Hannah vzw blijft voortwerken, zeker omdat zoveel gasten, kijkers, kopers, vrienden ons kwamen opzoeken tijdens de openingsdagen in april. Het was een echt weer‑zien na zoveel jaren corona en aanverwanten.

 

Taal verbindt ons, ook de hakkelende en onzekere taal.

De hartelijkheid die we mochten ervaren van de bezoekers is een hart onder riem en een aanzet om zelf door te werken. Hannah vzw is meer dan het Hannah-huis. Er komen andere acties, samen met verwante groepen. En, zoals vroeger, worden de inkomsten voor een groot deel bestemd voor coöperatieve projecten. Hoe we het ook draaien of keren: wij zijn een deel van de keten en blijven geloven dat ook kunst verbondenheid kan creëren.

 We danken iedereen die op welke manier dan ook, meewerkte aan de schoolprojecten, aan de uitwisselingen en aan de Hannah-projecten rond toegankelijkheid en diversiteit.

Het blijft een bewuste keuze dat inkomsten van de verkoop van kunstwerken ook zullen gedeeld worden.

Er zijn inderdaad nog heel wat kunstwerken beschikbaar (contacteer ons !) en we willen graag dat ze een mooie plaats krijgen, niet in lege ruimten of steriele bergplaatsen maar tussen de mensen..

We zijn ervan overtuigd dat overleg en informatie onze visie kunnen verbreden. Anita Huybens , de vrouw achter de klaprozen voor vrede, werkte mee aan “Spreek met mij” een van de eerste Hannah-tentoonstellingen (najaar 2003) met klemtoon op uitwisseling en gedeelde dromen.

Nog altijd zijn er klaprozen voor vrede te koop bij Hannah (en elders) en de opbrengst ervan gaat naar Handicap International om oorlogswonden te helen en naar de Palestijnse circusschool voor kinderen.

Omdat samenwerken de enige manier is om overeind te blijven en de nachtmerries over oorlog te verdrijven. Nooit brengt een oorlog vrede.


En probeer de koffie en de huisgemaakte limonade bij Barbóék. De atmosfeer is er ongedwongen en de bediening hartelijk.
De grafiek aan de muren hangt er tussen honderden boeken. Het is een plek om zich thuis te voelen.

 

Leni Creuwels
(mei 2023)