Mechelsesteenweg 361, 3020 Herent
Hannah’s Kerstconcert 2011
Poëzie door Lieve Devijver
Deel 1 Geboorte/Kind
DOUWE
Negen keer maakte de maan
zijn opwachting en verdween weer
met stille trom
terwijl jij bleef groeien
en het deerde je niet
dat de bomen rood of naakt
of frisgroen oefenden
voor de erehaag voor jou
je bleef groeien
vandaag ben je het antwoord
op al onze vragen
en je blijft groeien.
Lieve Devijver 2003
LITANIE
Opvangmoeder, onthaalmoeder,
pleegmoeder, stiefmoeder, min
bijna-moeder, moeder:
dag kind, je bent welkom in dit huis
tot de navelstreng wéér wordt geknipt
handige moeder, lachende moeder
slapende moeder, boze moeder,
wachtende moeder:
mijn kind, schoon kind
wie één vinger naar mijn kind…
je kinderen zijn je kinderen niet
spelend, lachend kind
werkend, studerend , helpend kind,
werkloos, moedeloos kind
ongeboren kind
onbereikbaar kind
heel stil op het zwart asfalt
Kind aan het kruis.
Lieve Devijver
IN DEN BEGINNE
Herschilder Michelangelo
God de moeder
raakt jonge Adam
de wereld begint:
er is adem in de lucht
diamant in het water
onschuld in bloesem
kracht in de vrucht
goud in het vuur
muziek in de letters
jouw vingertop, mijn vingertop
er golft schepping
herkenbaar en ongrijpbaar
nieuw :
de bron van woord en werk
er is geen teken dat niet raakt.
Lieve Devijver
DEEL 2 Sterven/verdriet
Hoe wonder dat mijn hart nog slaat
nu het ritme van het jouwe is verdwenen
wij waren met elkaar, van vroeg tot laat
-de tijd heeft kort geschenen-
Hoe wonder dat jij toch nog leeft
je kijkt me in mijn dromen aan
en vraagt waarom mijn hand nu beeft
en zegt: ik ben gewoon maar weggegaan
blijf jij nog wat en doe je werk
ik hou je plaats in het andere land
kijk goed rond en hou je sterk
wij waren één, wij zijn verwant.
Lieve Devijver
Zonnewende 2002
De dag schuift laat de kamer in
alsof de nacht zal blijven duren
Hij hecht zich hijgend aan het leven
in een slaap die weldra niet meer overgaat
Straks zullen we alle vrienden
aanschrijven met het treurige nieuws
dat er daarna geen nieuws meer
zal zijn van de levende vader.
Lieve Devijver 2002
DEEL 3 Bezinning/intimiteit
KERSTMIS
Nu het wintert in de wereld,
de lage zon de blik niet meer verbreedt,
ze wordt een koude gouden muur.
De mensen hebben gedachten gekleed
in goudbrokaat, zodat het woord niet leert
maar dwaalt in een bos van tekens.
Als de balans tussen ijl en vol
uit evenwicht slaat
en er voor licht geen stem is,
is dit de naam van het Kind:
van de cirkel het midden
van de woorden het bidden.
Lieve Devijver
LEREN
Wat het oog ziet
en het oor hoort
drijft ons
leer jij mij of ik jou
kijken, luisteren, proeven
hoe wijn smaakt of
hoe haat in zuid en oost
ook ons beschiet ?
Wij schrapen de aarde af
om iets herkenbaars te vinden
en verliezen dus grond
onder onze voeten, dan de weg
dan helder zicht
geluk gaat nog even
een liedje-lang liggen
dan staat weten weer op.
Lieve Devijver
1127
Ze verlieten Italië in zwarte pij
de erven van Benedictus van Nursia
Voorbij Leuven-aan-de-Dijle
vonden ze een vlakte
in de schaduw van oeroude duinen.
Een plaats om drie tenten te bouwen
Geloof, hoop en liefde*
Ze haalden steen uit Gobertingen,
kweekten graan en vonden hoeders voor hun vee
en gebed zocht onderdak.
Tijd en brand verslonden steen na steen
en weer staat hier achter de Westerpoort
een moeder met een ronde schoot
de mensen op te wachten
mensen onder glasraamloze vensters
onder romaanse bogen, tussen korintische zuilen
het orgel zuigt geschiedenis
en verwijst.
*namen van beelden in de Abdij van Vlierbeek
Lieve Devijver
DEEL 4 Vreugde / Uitbundigheid
Jou wil ik tonen
aan de lucht, aan de bomen
hier mag je wonen
hier of in mijn dromen
ik zou je bloemen sturen
slingers borduren
je laken versieren
met sterrenriemdieren
je ontvoeren naar oorden
verder dan woorden
de lente verplaatsen
naar alle getijden
je bent de eerste, de laatste
de enge, de wijde.
Lieve Devijver
BINCHE
En het wàs zo:
de volgende dag werd het lente.
De Gilles met hun rood-geel-zwart pak
vol sterren, leeuwen en kronen
hadden de winter weggeveegd,
verjaagd met hun takkenbos
en de belletjes aan hun gordel
de zonnetjes in het wilde weg
uit hun mandjes gegooid
op de laatste dag van Carnaval.
Vijfhonderd jaar nadat Maria van Hongarije
de roem van Colombus wou zingen
in een stoet waarin Inca’s met struisvogelveren
bij tromgeroffel voorbij gingen in
een stampende dans rond vreugdevuren.
Zij stampen nog steeds door merg en been
door de tijden heen
de vruchten uit de aarde
de oude angst de voorzichtige klaarte in.
Lieve Devijver 2008
ZIE
Hoe de jongen
rozen plukt
uit een perk
Zie
hoe de man
tegen windmolens vecht
en het haalt
Zie
hoe de mens
zijn boeken schikt
en de dood de das omdoet
Zie
hoe ik onder dit alles
muziek schrijf
voor ons lied.
Lieve Devijver 2003